Alaaf! *In het Italiaans*

Door Eva Luberti. Tweedejaars Honoursstudent van het Humanities Honours Programme.

Kraampje met Venetiaanse maskers

Toen velen van jullie het eeuwenlange volksfeest aan het vieren waren, genaamd carnaval, kon ik het niet vanuit Italië missen, dus besloot ik mij te wagen aan Carnevale di Venezia. Maar hoe is carnaval in Venetië ontstaan? Carnevale valt te ontleden als carnem levare. Het woord komt van het Latijn en betekent ‘afscheid nemen van vlees’, dit heeft betrekking op de vastenperiode die ingaat op Aswoensdag en duurt tot Pasen. Het feest begon in 1296 en draaide daarbij ook om de overgang van winter naar de lente. Vandaag de dag ligt de focus vooral op ook in het laagseizoen ervoor te zorgen dat veel toeristen de stad zullen bezoeken. Dit werd dan ook meteen duidelijk door de overvloed aan Venetiaanse maskerkraampjes. Het masker is dan ook typerend voor Venetië. In tijden van carnaval werd het masker gedragen, zodat iedereen kon zich verschuilen achter hun masker, waardoor ze zich anders konden voordoen dan in het dagelijks leven. Hierdoor kon er geen verschil gezien worden tussen de armen en de rijken.

Links in de verte is de Ponte Rialto te zien

Een organisatie van de Università di Bologna had een dagtrip gepland naar Venetië tijdens carnaval. Hiervoor had ik mij aangemeld en moesten we om half zeven ’s ochtends verzamelen bij Bologna Centrale. We kwamen ’s ochtends om half tien aan in Venetië en liepen richting de welbekende Piazza San Marco. Op dit plein zouden de mensen in hun carnaval kledingdracht rondlopen en zou er om drie uur een kostuumwedstrijd plaatsvinden. Hoe meer we in het centrum liepen, hoe smaller en drukker de straatjes werden. Er was een overvloed aan twee soorten winkels: Venetiaanse maskers en glas. Niet alleen staat Venetië bekend om hun maskers, maar ook murano (ofwel, Venetiaans glas). Glas blazen is een eeuwenoude traditie wat van familie tot familie wordt overgedragen.

Eenmaal aangekomen op Piazza San Marco kregen we een uur de vrije tijd, daarna gingen we naar de glasfabriek waar we een korte rondleiding kregen. Een uur vrije tijd wilde we graag goed besteden, dus dachten we een poging te wagen om de bekende Ponte Rialto te zien. Helaas ging het uur snel voorbij, aangezien we door alle straatjes door de menigte moesten lopen. Daardoor was het ook amper mogelijk om op de brug te komen, omdat daar zoveel mensen opstonden. Gelukkig waren we op tijd weer aangekomen op Piazza San Marco waar we gezamenlijk met de groep richting de glasfabriek gingen. Eenmaal binnen werd de groep in tweeën gesplitst voor de rondleiding. We gingen naar boven toe en kregen daar te zien hoe een karaf van glas werd gemaakt en hoe ze zorgen voor verschillende kleuren in glas. Opmerkelijk was wel dat de rondleiding zelf iets van vijf minuten duurde, maar de gids vervolgens twintig minuten de tijd nam om zijn verkooppraatjes te geven. Uiteraard als student zal je vast bereid zijn om glazen van honderd euro te kopen, toch? Nadat de rondleiding, of nou ja, het verkooppraatje voorbij was, mochten we rondlopen door de glasfabriek waarbij ze verschillende objecten van glas hadden tentoongesteld die je kon aanschaffen. Denk hierbij aan een vaas van vierhonderd euro, of heb je toch liever een glazen kroonluchter van vijfduizend euro?

Mensen gekleed in typische Venetiaanse kleding dracht

Na ons bezoek aan de glasfabriek kregen we weer vrije tijd, maar dit keer tot half zeven. Het was één uur ’s middags, dus de eerste taak was op zoek gaan naar lunch. Alle restaurants waren vanzelfsprekend vol, dus besloten we om een pizza stuk af te halen. Smikkelend besloten we om te wandelen (voor hoever dat kon) door Venetië, zodat we verschillende plekjes ervan konden meekrijgen. Tevergeefs, de enorme drukte bedierf toch deels de pret, omdat verplaatsen door de stad een hele opgave was. Een wandeling van een half uur veranderde in anderhalf. Tijdens het wandelen kwamen we meerdere mensen in prachtige Venetiaanse kleding dracht tegen.

Druk of niet, we zorgden dat we stipt om drie uur op Piazza San Marco waren, want de kostuumwedstrijd wilden we zeker niet missen. Helaas bleek dit een ontzettende flop te zijn, waar ik dacht dat we een show zouden krijgen met verschillende kostuums, zagen we alleen foto’s van mensen die zich hadden verkleed. Verder was er nergens iets van een show te bekennen.

Dan de vraag der vragen: is carnaval vieren in Venetië het waard? Ik zou zeggen nee. Venetië is een prachtige stad met zeker haar eigen charmes, maar door de buitengewone drukte tijdens carnaval verliest het daardoor al haar waarde. Je kan amper genieten van de omgeving en het duurt erg lang voordat je je kan verplaatsen. In Nederland betekent carnaval voor mij veel gezelligheid, overal muziek, bars en bijna iedereen gek verkleed. Echter, in Venetië merkte je dat het puur om het toerisme draaide, waardoor het in mijn mening de authenticiteit van het feest verloor. Wat wel belangrijk is om te melden, is dat ik op een zaterdag tijdens hét carnaval weekend ging. Dit kan zeker invloed hebben gehad op de drukte in de stad en ook de activiteiten die op dat moment waren gepland. Mocht je toch een poging willen wagen om carnaval te vieren in Venetië, dan raad ik je sterk aan om niet tijdens het weekend te gaan en vroeg aan te komen wanneer de drukte nog meevalt.